maandag 15 januari 2018

Het is beter zo, denk je niet?


Eigenlijk heb ik me een beetje verslapen, maar het was
nog zo donker en zo warm in bed en omdat ik al een
paar dagen geen bericht schreef toch maar eentje..
Ik was gebleven bij het verhaal over mijn moeder,
natuurlijk vonden wij enkele relativerende woorden.
Maar misschien spraken we ze ook wel om het gevoel
van droefheid wat te overstemmen, want ik had met haar 
te doen hoewel ze alles gewillig onderging..
Ik was er voornamelijk bang voor dat ze ineens in de 
auto op weg naar de nieuwe plek zou zeggen; breng mij 
maar naar huis, maar dat deed ze gelukkig niet..


Wel gingen mijn broer en ik even naar het huis omdat
er nog wat dingetjes opgehaald moesten worden
Ze heeft nu een tijdelijke kamer, aanstaande vrijdag 
gaan wij er weer heen om haar definitieve kamer 
in te richten, dat doen we weer samen, zelfs mijn zus komt
uit Barcelona, waar ze woont, om te helpen..
Ik was natuurlijk al vaker in het lege huis geweest, leeg 
in de zin van dat er geen mensen zijn, alles, echt alles
staat precies zo als toen ze er nog woonde, wij hadden
enkel de bederfelijke dingen weggegooid.
Maar nu, in de wetenschap dat ze er nooit meer gaat
wonen maakt het huis met al zijn spullen, en dat zijn er 
nogal wat, tot een soort tijdscapsule, waarin de tijd
stil stond vanaf het moment dat ze wegging, alsof alles
vanaf dat moment bevroren was, hele rare sfeer..


Voor dit raampje hangen de gordijnen uit mijn jeugd,
ik vind het zo'n melancholisch beeld, maar dat terzijde..
Het huis wordt voorlopig niet verkocht, de buren houden
een oogje in het zeil en ook wij zullen er vaak zijn om
het op te ruimen, want ohoh..
Voor mijn moeder is het ook fijn om te weten dat het er
gewoon nog is, precies zoals het was, hoewel de kans dat
ze ooit terug zal keren verwaarloosbaar is.
Ze is beter verzorgd waar ze nu is en dat is wat wij de hele
dag tegen elkaar zeiden; het is toch echt beter zo,
stel je voor dat we haar alleen in het huis hadden moeten
achterlaten, wat zou er wel niet kunnen gebeuren,
nee, dit is veel fijner, we deden er goed aan, al deze
woorden als een plaat waarvan de naald in dezelfde 
groef blijft hangen, steeds weer opnieuw dezelfde woorden
ook toen we laat in de avond weg naar huis reden.
Misschien was het wel om het beeld van mijn moeder,
die in elkaar gedoken in haar nieuwe kamer zat en die met een 
klein stemmetje bedankt zegt en kom je gauw weer
zo snel mogelijk te vergeten (wat natuurlijk niet lukt)
en een soort van goed gevoel te hebben over deze dag.

Ik wens je een fijne dag
-X-

11 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven en zeer herkenbaar. Veel liefde en kracht gewenst!

    X
    Diana
    Click for my blog

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Och Ingrid. Wat fijn dat je dat met Hans kan doen en dat je zusje ook komt. Heftig hoor.nu weer in je eigen thuis . Bteien mer kleurtjes zou ik.zeggen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo herkenbaar maar zo droevig. Zoiets spookt de hele dag in je hoofd. Sterkte , meer kan ik je niet wensen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En de geraniums gaan dapper door met bloeien en de klimop neemt bezit van het raam.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo lastig allemaal... Ik vond het heel fijn om te lezen, ik vrees dat wij ook aan de vooravond staan van dit soort regeldingen. Niet de fijnste, maar ze horen zó bij het leven! Sterkte met alles!
    Lieve groet,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Herkenbaar. We zitten in dezelfde omstandigheden deze weken. Eten dat het zo het beste is..maar toch. Sterkte met alles

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Enorm herkenbaar. Neem de tijd voor het opruimen, dat maakt deel uit van het proces. Ik hoop dat je moeder haar kamer gauw als haar vertrouwde plek gaat ervaren.
    Sterkte met alles.

    Groetjes,
    Anna

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Het verplanten van een oud plantje vraagt om veel zorg en liefde. Na een poosje gaat het plantje het beter naar zijn zin krijgen.
    Dat is met oudere mensen net zo. Fijn dat jullie de verhuizing van je moeder samen oppakken, met zorg en liefde. Jullie hebben echt het beste met jullie moeder voor.

    Sterte en groetjes, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Moeilijke beslissingen...sterkte samen!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind dit hele heftige gebeurtenissen. Voor aal betrokkenen. Ja het is beter zo zeggen de hoofden maar het hart... Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dat stukje over die tijdcapsule, zo voelt het echt precies. Kan het gevoel zó terughalen al is het al bijna 14 jaar geleden. Wat omschrijf je dat mooi Ingrid, dank je wel.
    Liefs, Tink

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)